De fabel van de egel
In de ijstijd stierven veel dieren door de kou. De egels hadden in de gaten wat er gebeurde en besloten in groepen bij elkaar te gaan wonen. Zo zouden ze elkaar warm kunnen houden en beschermen. Maar de stekels verwondden de dieren die het dichtst bij waren. Juist diegenen die de meeste warmte gaven veroorzaakten pijn. Dus besloten ze maar weer om uit elkaar te gaan en ook zij stierven toen door bevriezing.
De overlevenden moesten toen een keuze maken: óf ze accepteerden de stekels van hun naasten óf ze zouden ook van de aarde verdwijnen.
Met veel wijsheid besloten ze om samen te blijven. Zo leerden ze om met de kleine vewondingen te leven, die veroorzaakt werden door de meest nabije dieren die er ook voor zorgden dat ze de nodige warmte kregen. En zo konden ze overleven.
Moraal van het verhaal
De beste relatie is er niet een die perfecte personen verenigt maar het is die relatie waarbij ieder individu leert leven met de kleine defecten van de ander en zijn of haar kwaliteiten bewondert.