In de eerste helft van 2020 heeft Amsterdam-Noord een ‘Integrale Landschapskaart’ opgesteld. De kaart biedt volgens het stadsdeel Noord “een afwegingskader voor ruimtelijke plannen in de komende jaren, toont de kansen voor versterking, en maakt duidelijk welke kwaliteiten en gebieden waard zijn om te behouden”. De Integrale Landschapskaart is gebaseerd op vier onderliggende structuurkaarten: Landschap, Groen en ecologie, Water, en Gebruik van de ruimte.
De Vereniging tot Behoud van de Wilmkebreekpolder heeft in februari 2020 een inspraakreactie ingediend. Na beoordeling van de inspraakreacties heeft het bestuur van Stadsdeel Noord in juni 2020 de definitieve versie van de ‘Integrale Landschapskaart’ vastgesteld. De Landschapskaart zal, volgens de schrijvers, input vormen bij het opstellen van de ‘Groenvisie 2020-2050’ (zie pagina Groenvisie) alsook voor de ‘Omgevingsvisie Amsterdam 2050’ (zie pagina Omgevingsvisie).
Citaat: “Stadsdeel Noord is trots op de aanwezige oude dijken, polders, breken, sluizen, woonlinten, historische kernen, kerken, en waterlopen. De karakteristieken verschaffen Noord context, herkenbaarheid en identiteit.” Beleidsvoornemen van Stadsdeel Noord is om de van oudsher in Noord aanwezige landschappelijke structuren te behouden en te versterken. Met name zijn dat:
- de Waterlandse Zeedijk met aanliggende parken en waterstructuren
- de zone langs het Noordhollandsch Kanaal (ontwikkelen tot landschapspark tussen IJ en Waterland)
- de noordelijke IJ-oever (ontwikkelen tot IJ-oeverpark)
- Landelijk Noord en de oude polders met bedijkingen (de landschappelijke karakteristieken behouden en versterken)
Over de Waterlandse Zeedijk zegt Stadsdeel Noord: “De Waterlandse Zeedijk is één van de belangrijkste cultuurhistorische relicten in Amsterdam-Noord. De dijk brengt de groenstructuren bij elkaar. De ambitie is om de Waterlandse Zeedijk daar waar nodig te helen volgens de landschappelijke principes”. Het Stadsdeel Noord ziet als opgave om: “De Waterlandse Zeedijk weer in te richten als één herkenbaar geheel; één doorgaande route (in ieder geval voor langzaam verkeer) met een eenvormig profiel (ook bij autogebruik) van gebakken klinkerverharding, dijkwoningen, en een dijklichaam met grastalud en iepen.” In het rapport wordt voorgesteld om de Waterlandse Zeedijk als dijkpark toe te voegen aan de Hoofdgroenstructuur van Amsterdam. Dit alles geldt dus ook voor het deel van de dijk dat grenst aan de Wilmkebreekpolder.
Over de Wilmkebreekpolder wordt gezegd: “De Wilmkebreekpolder is een rustgebied voor weidevogels. Het is een voor weidevogels unieke locatie doordat het niet openbaar toegankelijk is voor de mens. Dit dient behouden te blijven.” Prima dus deze beleidswens. Maar wel jammer dat de omschrijving wat te beperkt is: de polder is niet alleen een rustgebied, maar ook een foerageer- en broedgebied en een overwinteringsgebied voor tal van vogelsoorten.
Stadsdeel Noord wil ook een onderzoek doen naar de mogelijkheden om de vroegere Oostzaner Overtoom (een schutsluis aan het einde van Zijkanaal I) in ere te herstellen. Wat ons betreft zou dat een stroomsluis moeten zijn, geen scheepvaartsluis. Zo’n stroomsluis kan dienen als ecologische verbinding tussen Zijkanaal I en het recreatiegebied ‘het Twiske’, een schutsluis voor schepen geeft veel verstoring in het water en zorgt mogelijk voor overlast voor de buurtbewoners die aan de Twisk wonen.
Stadsdeel Noord wil werken aan het versterken en zo mogelijk uitbreiden van groengebieden en het creëren van ecologische verbindingen. Wij zien voor de Wilmkebreekpolder als raakvlakken: het versterken en verhogen van de natuurwaarden van de polder en het realiseren van ecologische (water)verbindingen met de omgeving (Zijkanaal I, de Twisk, de Kadoelerbreek, Waterland).
