Woensdagavond 2 december is Selma de Bruijn overleden.
Ik leerde haar kennen in 2008, toen ze me een mailtje stuurde dat ze naar de Kadoelenweg ging verhuizen en ze haar diensten aanbood om mee te werken aan het behoud van de polder. Zij heeft contact gezocht met de bestuursleden van de toen slapende vereniging en geholpen de vereniging weer wakker te krijgen. Vanwege haar gezondheid kon ze niet zelf in het bestuur deelnemen, maar ze heeft op de achtergrond altijd alles gevolgd wat er gebeurde en haar steun ingezet zoveel ze kon. Ik hoorde van Nimca, haar dochter, dat ze in overgave haar ziekbed heeft gedragen en in vrede is heengegaan. Ik zal haar missen. Sabine
