Bijdrage Selma de Bruijn.
Een kier in de hemel in de nazomer. De mist legt af en toe een sluier over het groen in de ochtend. En de zon kiert door het wolkendek. Wat trekt een klein kind naar die bonkige bruine en blauwwitte ‘mmmoewers’ achter het hek? Wijst dat kleine vingertje dringend die kant uit zelfs als ze niet te horen of te zien zijn? Het raadsel en de verwondering denk ik. Of bestaat er al zoiets als enorm ontzag voor dieren als je heel klein bent? Zo grijp ik iedere keer weer de kijker bij elke grote witte vogel die hier beweegt. Zag de lepelaar van dichtbij in Artis, daar met een groot bord Landschap Laag Holland (waar de polder nu toch echt bijhoort) kun je al onze poldervogels van dichtbij zien, en ik de neiging kreeg de trieste in elkaar gedoken kieviten mee naar huis te nemen en dan op het vliegtuig naar het zuiden te zetten. Als we er voor zorgen dat de polder een hogere natuurwaarde krijgt o.a. voor de weidevogels stel ik voor hier een dependance van Artis te maken. Kan stadsecoloog Fred Haaijen zijn liefde voor de roofvogels demonstreren met tamme slechtvalken, en in een eigen natuurcentrum een zoetwateraqurium inrichten waarin we laten zien hoe zoetwatergarnalen, stekelbaarjes, watersalamanders en kikkers hier leven..
11-8-2010 acht Lepelaars
Wat zaten ze mooi bij elkaar voor een foto. Mijn foto´s maak ik altijd vanuit het huis, de tuin of elders rond de polder. De mooie foto´s als de vogels heel dichtbij zitten. De verleiding was te groot, de lepelaars zaten twee weidevelden verder, als we nou even naar het eerste slootje zouden lopen, hadden we superfoto´s. Zo gezegd zo gedaan, voorzichtig één persoon ernaartoe lopen, tegen de wind in. Foto´s maken en weer terug. Daarna – weg lepelaars! We zagen ze wegvliegen en gelukkig weer een eind verder landen. De hele avond zat er geen vogel meer op het betreffende weideveld . . . We voelden ons zo schuldig.
Zo kwetsbaar is dus het evenwicht tussen mens en dier. We beseffen niet dat het zo uitzonderlijk is dat al deze bijzondere vogels zich veilig voelen in ons kleine, door huizen omringde poldertje. Een bijdrage dus voor de discussie over wel of geen mensen in de polder.
10-8-2010 TIEN Lepelaars
Vandaag een uur of 5 zaten er tien lepelaars in het weiland. Ik heb er nog nooit zoveel tegelijk gezien
4-8-2010 zes Lepelaars
De laatste weken zijn er meldingen van lepelaars. Maar steeds drie. Gisteren waren het er zes! Een reiger probeerde ze, tevergeefs, te verjagen. Meestal zie je de lepelaars zich poetsen of zijn onzichtbaar omdat ze in de sloot zitten te vissen. Maar vanochtend was er een heel ongewoon gedrag. Twee van de lepelaars liepen met hun vleugels wapperend en luid “prrr” roepend achter twee andere lepelaars aan onderwijl met de kop op en neer gaande. Nadere inspectie met verrekijker bracht aan het licht dat het om twee jongen ging, die probeerden hun ouders te bewegen als cafetaria dienst te doen. Zie de filmpjes
10-7-2010 Dichtbij en heel ver weg.
Bijdrage Selma de Bruijn.
Een snuivende egel echoede tegen het huis en had de hier al weken kattenbrokjes etende jongedame blijkbaar gevonden.
Tot die conclusie kwamen we na het bellen van de egelopvang, omdat het snuiven bij dochter en mij deed denken aan een zeer ernstige ziekte en de relatie met “versieren” niet direct bij ons opkwam. Wel bij het mannelijke lid van het gezin, en zo zie je maar weer dat intuïtieve duiding van dierengedrag sekse afhankelijk is.
“Het kan dagen zo doorgaan” en “ja ook overdag” en “let maar op, je kunt over een aantal weken jonge egeltjes verwachten.”
Hoog boven de snuivende egel was het heldere “sri sri” van de gierzwaluwen te horen, die hun raadsel van fourageren en nesten niet prijs geven, vooralsnog.
Zijn het alleen jonge dieren die nog niet nestelen? En die eind van de dag massaal boven het IJsselmeer gaan slapen?
Of zouden ze als speciaal uitzonderlijk verblijf als zwervers onder de bruggen van Noord huizen? Ik zou ze graag uitnodigen voor een rondje vliegenvangen in huis, want als er een dier is wat veel te vaak te dichtbij komt is het die klevende brommer wel.. Of het moet het schaap zijn dat gistermiddag bij de buren in de tuin stond en bijna in de net gegraven prachtige vijver viel….
2-7-2010 Toch niet zo leeg.
Ineens een – ik denk – jonge grutto! En nog twee kivieten! Ik heb er geen jongen bij gezien. Selma zag nog 3 lepelaars.
Er waren mooie ouderwetse hooibalen in het veld. Zou de boer ook op de website kijken en de foto van Betty gezien, die nostalgisch hunkerde naar de goede oude tijd? Waarschijnlijk is er een praktische reden. Misschien was het plastic op. Daar ben ik dan altijd nieuwsgierig naar. Boer Harry ook een weblog?
14-6-2010 Het is weer leeg in de Wilmkebreek.
Net nu alle aandacht naar de Wilmkebreek gaat is het weer stil . . .
De grutto’s en tureluurs worden zowiezo stiller naarmate de jongen opgroeien. Maar nu is het wel erg stil. Vannacht wel veel lawaai van diverse kivieten, maar die zie ik nu ook niet meer. Het is verbazend, dat die jongen ineens kunnen vliegen. Maar gelukkig zag ik nog een weidevogel met lange snavel door het weer hogere gras scharrelen. Bokje? Watersnip? Watersnip en bokje blijven overwinteren, maar zijn veel moeilijker te spotten vanwege hun schutkleuren en omdat ze een stuk kleiner zijn dan grutto’s.
Je ziet ze eigenlijk het best in de winter, als de sloten bevroren zijn en speciaal als mensen daarover gaan schaatsten. Ze zoeken dan een goed heenkomen tussen de struiken en tuinen aan de rand van de Wilmkebreek, waar ze helaas dan weer makkelijker ten prooi vallen aan onze huiskatten. Ze vliegen namelijk niet weg bij bedreiging maar drukken zich tegen de grond, vertrouwend op hun schutkleuren en dat werkt niet in de winter.
11-6-2010 Nogmaals de vogeltellers.
Drie vrijwilligers met veldwerker van Landschap Noord Holland Roelf Steendam hebben 2010 op Hemelvaartsdag de weidevogels in de Wilmkebreek geteld.
Uit de email van Roelof Steenkamp aan Selma:
… zoals ik al eerder zei een fantastisch en prachtig gebied! We hebben die dag even een rondje gemaakt over de percelen die vallen onder “nestbescherming” (grofweg de “buitenring” van het gebied, de kern valt onder “uitgestelde maaidatum”).
De bedoeling hiervan was om ons (drie nieuwe vrijwilligsters en ik) even te oriënteren en om eventueel nog niet uitgekomen nesten te registreren (die hebben we trouwens niet gevonden).
Wat we hebben waargenomen is dat het een heel mooi gebied is en dat er die dag heel wat weidevogels rondliepen met pullen (o.a. van Kievit, Grutto, Tureluur).
Nieuwe vrijwilligers zijn zeer welkom. Zij die zich aanmelden kunnen zich opgeven voor de cursus “weidevogelbescherming”. Zie hier voor informatie.
3-6-2010 Vier kleine tureluurs.
Ik dacht dat er één tureluurkind was, maar het zijn er vier! Ik heb nog twee kievietsjongen gezien en één gruttokind. Allemaal op één weidevak van de Wilmkebreek. De ouders zijn nu wat rustiger en de jongen groter. Speciaal de kivietsjongen lijken erg op hun ouders en zijn maar een beetje donziger. De andere jongen hebben superschutkleuren. Als je ze fotografeert, zie je ze vaak niet eens. Net het kopje achter een grasspriet en het lijfje een greppeltje ingedoken . . .
26-05-2010 Wat groeien ze snel die kievitsjongen.
Ja ja, het zijn er nog steeds drie, ofschoon ik ineens een vierde zag. Ik denk dat hij van de buurkievit was. Ook zag ik nog wat jongen in de slootkant scharrelen. Op dat kleine stukje van de Wilmkebreek, omgeven door slootjes en tuinen zitten zes kieviten, zeker vier jongen, een paar tureluurs met minstens 1 jong en een paar grutto´s met jong. Omdat het weiland afgegraast is kun je de jongen vrij aardig zien, vooral de kievitsjongen, die met de dag groter zijn. Ze wapperen regelmatigmet hun vleugeltjes, die nu al twee keer zo groot zijn als een week geleden.
22-05-2010 Cat Attack.
Feest voor de fotograaf en toeschouwer. Een van de buurtkatten waagde zich in het weiland. Behalve de vier kieviten en de grutto dook er ook een contigent tureluurs op. Een enorme bak herrie. Ze gingen beurtelings boven hem vliegen en voor hem op de grond zitten, tot de kat geheel de kluts kwijt was en een veilig heenkomen zocht. Hij liep terug naar de tuinen waar vervolgens de daar aanwezige tuinvogels hun waarschuwingskreten lieten horen. Zie foto´s
21-05-2010 Zes! kleine tureluurtje.
Ik had het helemaal mis. Terwijl ik keek naar de kijvende tureluurs, waarbij er één alsmaar pogingen deed om op één andere tureluur te landen, trippelden er drie kleine tureluurtjes bedrijvig langs de slootkant en . . . vervolgens nog drie. Later zag ik vier pullus bij elkaar en ongeveer vier ouders, die je alleen ziet als ze kijven. Ook de scholekster gaf acte de presence.
21-05-2010 Ochtendfeest.
Vanochtend vroeg Gruttoparade en fotofeest, Pappa en mamma met één jong vlak bij, kievieten met hun drie telgjes. Nog een congregatie van vier kievieten, waarvan twee elkaar te lijf gingen. En ik denk twee tureluurs, die iets deden wat verdacht veel op bevruchten leek. Ik vraag me af of – wanneer het broedsel mislukt is – zij alsnog een – waarschijnlijk vergeefse – poging doen om nog een nest te beginnen? Er zijn ook vogels die – eerder bevrucht – zelf een veel latere geschikte tijd uitkiezen om daadwerkelijk eieren te leggen. Dat kan ook nog.
19-05-2010 Nog steeds drie jongen.
Knappe kieviet, hij heeft nog steeds 3 jongen. Nu loopt er ook een grutto rond met 1 jong tussen de schapen. Kennerlijk heeft afgegraast gras ook zijn voordelen, zeker voor ons, je kunt de jongen nu goed zien (en fotograferen).
18-05-2010 Kieviet heeft drie jongen.
Tussen de schapen en het afgegraasde gras duidelijk drie pulletjes (kievietjongen) te zien met – soms lijkt het wel – drie ouders.
Evenals de gruttojongen, die al een stuk groter zijn, staan ze af en toe met hun kleine vleugeltjes te wapperen alsof ze niet kunnen wachten tot ze groot genoeg zijn om de grond te verlaten. Af en toe is het crisis in de Wilmkebreek. Een roofvogel, kiekendief vermoed ik, tracht een jonkie te verschalken en maakt een duikvlucht. Ineens zie je dan hoeveel vogels er hun jongen er laten opgroeien: Een wolk vogels stijgt op uit het grasveld en trachten de indringer te verdrijven met alarmkreten en aanvallen.
13-05-2010 Vogeltellers.
Vogeltellers schuivelen door het weiland hoorde ik.
Aanrader: Ga met een goeie verrekijker op het bankje op de Landsmeerderdijk zitten en hoe meer je kijkt hoe meer je ziet.
29-04-2010 Jongkies in de Wilmkebreek.
Als het gras twee kontjes hoog is . . . ., dat nog net niet, maar de pulletjes (kievietjongen) en de gruttojongen scharrelen rond, bewaakt door hun immer waakzame ouders, die nu dag en nacht in de weer zijn om ongewenste elementen luidkeels uit hun territorium te jagen. Neem een verrekijker mee, je ziet ze als kleine kuikentjes die onopvallend voor het gras scharrelen en alleen maar eten, geflankeerd door de twee ouders.
23-03-2010 Lente, de Kievieten en de Grutto’s zijn er weer!
Het is weer lente en mooi weer!!! Toen we begin maart terugkwamen van de voorjaarsvakantie hoorden we de kievieten ´s nachts. ´s Ochtends gelijk speuren met de kijker, want je wilt die beesten natuurlijk ook zien, niet alleen horen. Als bonus zag ik zelfs een tureluur, die zitten zo goed in de camouflage dat ze meestal ongezien blijven. Een weekje later hoorden we “Grutto, Grutto, Grutto” Volgende ochtend weer speuren, ook van die camouflagewonders en meestal – onzichtbaar voor ons – langs de slootkant in de weer. Maar gespot. Gelukkig nu wordt het toch echt lente…
Inmiddels hebben ze het hele terratorium weer in beslag genomen en de winterse kraaien en meeuwen verjaagd. Je hoort ze weer dag en nacht te keer gaan. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dezelfde familie bergeend terug is, na het succesvolle broedseizoen van vorig jaar. Ze zijn ineens toch wel in grote getale aanwezig zeker een stuk of 10 – 12. De familie zwaan is ook weer van de partij. De hele winter genoten van de aanwezigheid van grauwe ganzen op doorreis van hot naar her. Ook veel nijlganzen kwamen uitrusten en fourageren. En de reigers, soms verzameld als een groep wijsgeren in conclaaf hebben de Wilmkebreek het hele jaar door als hun domicile gekozen. Er zijn ook meer ringbandparkieten te zien afgelopen tijd. Ze worden toch vaak geadopteerd en gevoederd. Gelukkig houden ze niet echt van open weiland, dus het zijn er nog niet teveel. Was ik maar een echte vogelaar, dan zouden er beslist meer vogels op het menu staan. Je hoort werkelijk van alles kwelen, kirren, kauwen, tjilpen en gakken. De boer is nog wezen mesten en het weiland begint al elke dag groener te worden. Dus spring op de fiets en kom genieten!!!
